Гэта было красавіцкім ранкам, дакладней 27 красавіка 1945 года. Шлі завяршальныя баі за Берлін. Наша 4-ая танкавая гвардзейская дывізія вяла баі на поўдні і паўднёвым захадзе ад Берліна, стрымліваючы націск фашысцкай арміі. Гэта армія была знята з Заходняга фронту і кінута на дапамогу гарнізону Берліна. Напярэдадні наша 11-я армія ўзяла гарады Ютэрбох і Троенбрытцэн. Наша батарэя супрацьтанкавых арудый заняла пазіцыю на паўднёвым захадзе горада, дзе яшчэ напярэдадні вечарам падверглася шалёнаму мінамётнаму абстрэлу. Я памятаю, як мы пасылалі праклёны фашысцкім гадам, і моцным слоўцам іх паміналі. Абстрэл працягваўся дзве гадзіны, пасля чаго мы атрымалі загад змяніць пазіцыю.
Падцапілі мы свае пушкі да трактара (так, менавіта да трактара) і пацягнулі іх да новага месца распалажэння. У гэты час праціўнік зноў пачаў абстрэл нашых пазіцый. Усе артылерысты разліку сядзелі на трактары, а я – на ствале арудыя. Варожы снарад трапіў у трактар. Мяне паветранай хваляй адкінула ў бок, дзякуючы гэтаму я застаўся жывы. У той раз мне пашанцавала.
Я далучыўся да другога разліку і разам з імі перабраўся на заходнюю ўскраіну горада. Калі мы занялі пазіцыю і вырылі глыбокія акопы для укрыцця разліку, ужо пачало світаць. Можа вораг пачуў нас, а можа ўсляпую, але на нас абрынуўся лівень снарадаў і мін.
Калі абстрэл заціх, з боку вёскі Шалалах пачуўся рокат матораў. Я выглянуў з акопа і ўбачыў, што на нас рухаюцца танкі. Наша арудыя адкрыла стральбу першым. Варожыя танкі таксама адкрылі стральбу па нашых акопах. З першага выстрала мы падбілі галаўны танк, потым загарэўся другі, трэці. Але танкаў было шмат і яны на ўсёй хуткасці несліся на нас, бесперапынна страляючя. Нічога нельга было разабраць з-за свісту куль і грохату ўзрываў. У гэты час адкрылі агонь і іншыя арудыя нашай батарэі. Атака танкаў з пяхотным дэсантам на брані была паспяхова адбіта.
Падаспеўшыя на дапамогу нашы танкі і мотапяхота дабілі ворага, які імкнуўся захапіць нас урасплох. Спроба ворага прабіцца ў гэтым месцы да Берліна не увянчалася поспехам. За паспяхова праведзеную аперацыю шматлікія байцы, у тым ліку і я, бялі ўзнагароджаны ардэнамі і медалямі.
Пасля заканчэння боя да нас прыехаў палкоўнік Наскоў, які падзякаваў нас за смеласць і рашучасць.
А праз чатыры дні мы святкавалі першамай, а разам з тым і ўзяцце Берліна.